ต้นแอปเปิ้ล กับ เด็กน้อย (จริยธรรม : กตัญญูกตเวทิตา)

จาก: Kittiya Sophonphokai <kittiya@ombudsman.go.th>
วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2555, 11:13
หัวเรื่อง:  ต้นแอปเปิ้ล กับ เด็กน้อย (จริยธรรม : กตัญญูกตเวทิตา)
ถึง:

เรียน สมาชิกเครือข่ายเฝ้าระวังความไม่เป็นธรรมและผู้ที่เกี่ยวข้องที่รักทุกท่าน

 

เนื่องจากช่วงนี้ เจี๊ยบยังไม่ได้คิด Create หรือเขียนโครงการเกี่ยวกับการส่งเสริมจิตสำนึกด้านจริยธรรมที่เจ็งๆ ขึ้นมา เจี๊ยบจึงขอเก็บเกี่ยวจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ (e-mail) จากโลกสังคม Online  ที่ได้รับส่งต่อ ( Forward mail) มาจากเพื่อนๆทางไฟเบอร์ (Fiber) ซึ่งเมื่ออ่านแล้ว เจี๊ยบเห็นว่า ดี ก็จะส่งต่อให้กับทุกท่านมาเนืองๆ อีกทั้ง บางเรื่องที่ส่งมาหลายๆท่านก็อาจจะเคยอ่านแล้ว โดยไม่ได้พูดคุยกับทุกท่านเลย แต่วันนี้ พอจะมีเวลาเลยถือโอกาสคุยยาวหน่อย :O)

 

ครั้งนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ "จริยธรรมแรกที่เราทุกคนต้องมีและเริ่มต้นได้ที่ตัวเรา" ด้วยการ "การลงมือปฏิบัติกับคนที่อยู่ตรงหน้าและโดยทันที" (วลีเด็ดนี้ เจี๊ยบได้มาจากอาจารย์พลอากาศตรีนายแพทย์บุญเลิศ จุลเกียรติและอาจารย์ทันตแพทย์หญิงศรีใบตอง บุญประดับ) คือ การกตัญญูกตเวทิตาต่อพ่อแม่ รวมไปถึงผู้มีพระคุณทุกคนที่เลี้ยงดูเรามา (กรณีกำพร้าพ่อและแม่หรือพ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงดูเรา) ซึ่งจะด้วยหน้าที่ความรับผิดชอบของพวกเราทั้งต่อการงานและครอบครัวในปัจจุบัน ที่อาจจะทำให้เราบางคนได้หลงลืมไปบ้าง หรือมัวแต่ผลัดวันประกันพรุ่งกันอยู่

ขอรบกวนท่านลองอ่านเรื่อง "ต้นแอปเปิ้ลกับเด็กน้อย" นี้ดู จะทำให้ท่านคิดถึงคนๆ นั้น และหากยังไม่สายเกินไป ท่านก็ลงมือทำกันซะวันนี้เถอะค่ะ แล้วความเสียใจกับคำว่า "หากวันนั้นเรา.......ก็คงจะไม่........." ก็จะไม่เกิดขึ้นกับท่าน และไม่เฉพาะกับการกตัญญูกตเวทิตากับพ่อแม่/บุพการีเท่านั้น แต่เป็นการกระทำดีทุกอย่างกับคนที่เรารักทุกคน นั่นคือ "การลงมือทำทันทีกับทั้งคนที่อยู่ตรงหน้าโดยเฉพาะกับคนที่เรารักทุกคน" (ขอเน้น!! อย่ามัวแต่ผลัดวันประกันพรุ่งนะค่ะ)

 

ป.ล. เจี๊ยบต้องขอโทษด้วยนะค่ะกับการเขียน/พูดทับศัพท์ไทยปนอังกฤษบางคำ เนื่องจากอังกฤษสั้นๆ 2-3 คำ จะให้ความหมายที่เข้าใจง่ายและลึกซึ้งมากกว่า การใช้ภาษาไทยที่แปลมาแล้ว 2-3 คำ โดยไม่มีการอธิบายเพิ่มเติม

 

ด้วยรักและระลึกถึงทุกท่านเสมอค่ะ

 

กิตติยา(เจี๊ยบ) โสภณโภไคย

นักวิชาการอาวุโสระดับสูง

สำนักส่งเสริมมาตรฐานจริยธรรม

สำนักงานผู้ตรวจการแผ่นดิน

'  08 5151 6298, 0 2141 9277  7 0 2143 8373

* kittiya@ombudsman.go.th or

     sophon_kit@hotmail.com

 

 
Sent from my iPad

 

Subject: ต้นแอปเปิ้ล กับ เด็กน้อย

 

 

 

 

ต้นแอปเปิ้ล กับ เด็กน้อย
นานมาแล้วมีต้นแอปเปิ้ลใหญ่อยู่ต้นนึง
และก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ คนนึง
ชอบเข้ามาอยู่ใกล้ๆและเล่นรอบๆต้นไม้นี้ทุกๆวัน
เขาปีนขึ้นไปบนยอดของต้นไม้ และก็กินผลแอปเปิ้ล

และก็นอนหลับไปภายใต้ร่มเงาของต้นแอปเปิ้ล
เขารักต้นไม้ และต้นไม้ก็รักเขา
เวลาผ่านไป เด็กน้อยโตขึ้น และเขาไม่มาวิ่งเล่นรอบๆต้นไม้ทุกวันอีกแล้ว
วันหนึ่ง เด็กน้อย กลับมาหาต้นไม้ เด็กน้อยดูเศร้า
' มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ ' ต้นไม้ถาม
' ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะ ฉันไม่อยากเล่นรอบๆต้นไม้อีกแล้ว
ฉันต้องการของเล่น ฉันอยากได้เงินไปซื้อของเล่น ' เด็กน้อยตอบ
' ฉันไม่มีเงินจะให้ .... เก็บลูกแอปเปิ้ลของฉันไปขายสิ
เพื่อเอาเงินไปซื้อของเล่น ' ต้นไม้ตอบ

เด็กน้อยตื่นเต้นมาก เขาเก็บลูกแอปเปิ้ลไปหมด และจากไปอย่างมีความสุข
หลังจากเขาเก็บแอปเปิลไปหมดแล้ว เขาไม่กลับมาหาต้นไม้อีกเลย
ต้นไม้ดูเศร้า ....
วันหนึ่ง เด็กน้อยกลับมา เขาดูโตขึ้น
ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้นมาก
' มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ ' ต้นไม้ถาม
' ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอก ฉันมีครอบครัวแล้ว
ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉันเอง
เราต้องการบ้าน ช่วยฉันได้ไหม '

' ฉันไม่มีบ้านจะให้ แต่ ... ตัดกิ่งก้านของฉันไปสิ .... เอาไปสร้างบ้าน '
ดังนั้นเด็กน้อยตัดกิ่งก้านทั้งหมดของต้นไม้ไป และจากไปอย่างมีความสุข
อีกครั้งที่ต้นไม้ถูกทิ้งให้เดียวดาย และเศร้า ....
วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กน้อยกลับมา ต้นไม้ดีใจมาก
' มาหาฉัน และมาเล่นกับฉันเหรอ ' ต้นไม้ถาม
' เปล่า ฉันรู้สึกผิดหวังกับชีวิต และเริ่มแก่ขึ้น
ฉันอยากแล่นเรือไปพักผ่อนไกลๆ ให้เรือฉันได้ไหม '
' ใช้ลำต้นของฉันได้ เอาไปสร้างเรือ เพื่อเธอจะได้เล่นเรือไปและมีความสุข '
ต้นไม้ตอบ

ดังนั้น เด็กน้อยตัดลำต้นของต้นไม้ไปสร้างเรือ
เขาล่องเรือไป และไม่เคยกลับมาอีกเลย
หลายปีผ่านไป ในที่สุดเด็กน้อยกลับมา
คราวนี้เขาดูแก่ลงไปมาก

' ฉันเสียใจ ฉันไม่เหลืออะไรจะให้อีกแล้ว
ไม่มีผลแอปเปิ้ลให้ ... ฉันไม่มีลำต้นให้ปีนอีกแล้ว '

' ฉันไม่มีฟันจะกินแล้ว
ฉันปีนไม่ไหว และฉันก็แก่แล้ว ' เด็กน้อยตอบ

' ฉันไม่มีอะไรเหลือให้อีกแล้ว สิ่งเดียวที่เหลือ มีเพียงรากที่กำลังจะตาย '
' ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แค่อยากได้ที่พักพิง ฉันเหนื่อยมาหลายปีแล้ว '
' รากของต้นไม้แก่ๆ จะเป็นที่พักพิงของหนูได้
...... มาสิ นั่งลงข้างๆฉัน ... หลับให้สบาย ...'
เด็กน้อยนั่งลงข้างๆ ต้นไม้ดีใจ ยิ้ม ... และน้ำตาไหล ........

นี่เป็นเรื่องสำหรับทุกๆคน ต้นไม้ในเรื่องคือพ่อแม่
เมื่อเราเป็นเด็กตัวเล็กๆ เรารักที่จะเล่นกับพ่อกับแม่ ...
เมื่อเราโตขึ้น เราทอดทิ้งพ่อ และแม่ และกลับมาหาท่าน
เมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่าง หรือเมื่อเรามีปัญหา
ไม่ว่าอย่างไร ... พ่อ และแม่ของเราก็จะอยู่และให้ทุกสิ่งอย่างที่ท่านทำได้
หวังเพียงเรามีความสุข

คุณอาจจะคิดว่า ' เด็กน้อย ' ในเรื่องโหดร้าย
แต่นั่นคือความจริงที่สะท้อนให้เห็นว่าพวกเราทำกับผู้มีพระคุณอย่างไร ?
........ แล้วต้นไม้ของคุณล่ะ ....... เด็กน้อย .....???